ژنی که سهم بسزایی در سرطان مغز دارد - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، محققان طیف وسیعی از تغییرات ژنتیکی را در سرطان های مغز گلیوما شناسایی نموده اند ، تا بفهمند چگونه جهش های مختلف در یک ژن خاص با تغییرات ژنی دیگر تعامل دارد و کدام یک بیشتر مستعد درمان های هدفمند در بزرگسالان هستند.

محقق این مطالعه ، کاریسا شرک با ارائه نتایج از بزرگترین گروه بیماران گلیوما تا به امروز، در سی و چهارمین سمپوزیوم EORTC-NCI-AACR در خصوص اهداف مولکولی و درمان سرطان در بارسلون، اسپانیا، می گوید: اگرچه تغییرات متفاوت در ژن BRAF، می تواند منجر به ایجاد سرطان گردد. توسعه گلیوم، که در بچه ها اتفاق می افتد به خوبی درک شد، این مورد برای بزرگسالان صادق نبود.

محقق این تیم ، استادیار عصب شناسی در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز، بالتیمور، آمریکا می گوید: تحقیقات او بر توسعه درمان هدفمند برای گلیومای جهش یافته BRAF متمرکز است.

هنگامی که او شروع به طراحی اولین کارآزمایی بالینی خود کرد، متوجه گستردگی جهش های BRAF در بزرگسالان مبتلا به سرطان مغز شد و نحوه پاسخ آن ها به شیمی درمانی سنتی به خوبی درک نشده بود.

گروهی از بیمارانش که بیشترین دانش را دارد، به او اجازه می دهد تا پاسخ به این سؤالات را شروع کند و کارآزمایی های بالینی با اطلاعات بهتری را برای این بیماران طراحی کند.

تغییرات BRAF برای شناسایی تومور های مغزی، مهم هستند، زیرا می توانند درمان را تعیین نمایند.با این حال، تعیین نیست که چه نوع تغییرات BRAF در بزرگسالان مبتلا به گلیوم رخ می دهد و اینکه آیا تغییرات خاص BRAF با سایر تغییرات ژنی مرتبط است.

اصطلاح گلیوم چندین نوع تومور را در بر می گیرد که از سلول های گلیال در مغز منشا می گیرند.گلیوبلاستوما، شایع ترین نوع در بزرگسالان و بچه ها است که در 3.23 نفر در هر 100000 نفر از جمعیت رخ می دهد و تنها 7 ٪ از بیماران گلیوبلاستوما تا پنج سال پس از تشخیص زنده می مانند.

درمان های تازه و بهتر به سرعت مورد احتیاج است. البته دارو هایی ساخته شده اند که جهش های خاص BRAF را هدف قرار می دهند، مانند دابرافنیب و ترامتینیب تا جهش BRAFv600E را مهار نمایند.

دانستن اینکه کدام جهش یا ترکیبی از تغییرات ژنتیکی باعث ایجاد سرطان در بیمار می گردد، برای انتخاب برترین درمانی که به احتمال زیاد طول عمر را افزایش می دهد، بسیار مهم است.

محققان داده هایی را از مرکز سرطان دانا-فاربر/هاروارد، بیمارستان جانز هاپکینز، پروژه تبادل اطلاعات نئوپلازی شواهد ژنومیکس (GENIE) و اطلس ژنوم سرطان (TCGA) روی تقریباً 300 بیمار گلیوما جمع آوری کردند که 206 نفر از آن ها بزرگسال بودند..

آن ها اطلاعات بالینی، از جمله درمان هایی که بیماران دریافت نموده اند و مدت عمرشان، ساختار و ترکیب مولکولی بافت های تومور، از جمله تغییرات ژنتیکی را آنالیز کردند.

سپس تومور ها را به سه گروه، بر اساس اینکه چگونه تغییر BRAF یک جهت سیگنالینگ به نام ERK (کیناز تنظیم شده با سیگنال خارج سلولی) را فعال می نماید که به سرطان یاری می نماید، تقسیم کردند:

کلاس I (جهش هایی مانند BRAFv600E، که در آن BRAF قادر به فعال کردن ERK و به خودی خود است)، کلاس II (جهش هایی که در آن BRAF باید با یک مولکول BRAF دیگر جفت گردد تا ERK را در فرآیندی به نام دیمریزاسیون فعال کند)، کلاس III (جهش هایی که سیگنال دهی ERK را به وسیله ژن RAS و سایر مولکول های سیگنال دهنده تقویت می نماید) و بعلاوه ژن بازآرایی ها، تقویت ها و سایر تغییرات که طبقه بندی نشده است.

محققان می گویند: گلیوما های تغییر یافته به وسیله BRAF در بزرگسالان و بچه ها ویژگی های متفاوتی دارند.

تغییرات کلاس I BRAFv600E در بزرگسالان بیشتر و همجوشی های BRAF در گلیوما دوران کودکی بالاتر بود.

همجوشی زمانی اتفاق می افتد که بخشی از ژن BRAF اشتبا ها به ژن دیگری متصل گردد یا به ژن دیگری جوش پیدا کند و باعث سرطان گردد.

تغییرات BRAFv600E با بهبود بقای کلی در بزرگسالان مبتلا به گلیوم همراه بود، اما برای تهاجمی ترین نوع گلیوم - گلیوبلاستوما - این بهبود ناپدید شد و افزایش سن با بقای بدتر در این بیماران همراه بود.

محققان بعلاوه دریافتند که BRAFv600E به درمان هدفمند در بیماران بزرگسال حساسیت نشان می دهد. آن ها می دانستند که گلیوما با BRAFv600Ealterations می تواند به درمان با مهارنماینده های BRAF و MEK حساس باشد.

این مطالعه نشان داد بیمارانی که این درمان ها را دریافت نموده اند نسبت به افرادی که دارای همان تغییر BRAF و درجه تومور بودند، بیشتر عمر کردند.

بعلاوه نشان دادند که تغییرات دیگری در BRAF بیماران مبتلا به گلیوم وجود دارد که ممکن است با استفاده از مهارنماینده های MEK یا مهارنماینده های BRAF مختل نماینده دیمرسازی قابل هدف باشند.

آن ها امیدوارند این مطالعه محققان را تشویق کند تا گلیوما را با این جهش ها در کارآزمایی های بالینی ارزیابی دارو های تازه مهارنماینده BRAF وارد نمایند.

درمان های هدفمند رشد گلیوم را در شش بیمار از 13 بیمار بزرگسالی که با آن ها درمان شده بودند متوقف کرد یا کوچک کرد.

شش بیمار زانتوآستروسیتومای پلئومورفیک، چهار بیمار گلیوبلاستوما مولتی فرم، دو بیمار آستروسیتوم پیلوسیتیک و یک نفر دارای نوع دیگری از آستروسیتوم بودند.

میانگین زمان (میانه) قبل از پیشرفت سرطان پنج ماه و زمان بقای کلی نزدیک به 14 سال و در بیماران مبتلا به گلیوبلاستوما چهار سال و نیم بود.

یافته ها نشان می دهد، ویژگی های بیولوژیکی متمایزی وجود دارد که ممکن است بر نتایج بالینی تأثیر بگذارد و برای درک تأثیر آن ها باید بیشتر مورد مطالعه قرار گیرد.

پروفسور روث پلامر، از دانشگاه نیوکاسل، بریتانیا گفت: این نتایج نشان می دهد که چگونه گلیوم ها می توانند در بزرگسالان و بچه ها رفتار متفاوتی داشته باشند و آنالیز نمایند، چگونه به درمان های هدفمند پاسخ می دهند.

این مطالعه آنچه را در خصوص گلیوما در بزرگسالان می دانیم ارتقا می دهد، تا درمان های بهتری را با سرطان بسته به تغییرات خاص در ژن BRAF تطبیق دهیم.

بعلاوه ما را قادر می سازد تا درمان های تازه و بهتری را برای هدف قرار دادن انواع مختلف ژنتیکی توسعه دهیم.

گلیوما می تواند یک بیماری سخت برای درمان موفقیت آمیز باشد و ما احتیاج فوری به یافتن دارو های تازهی داریم که به ما در بهبود نتایج یاری نمایند.

منبع: سایت مدیکال اکسپرس

وبلاگ عکس علمی پزشکی کلینیک