بسیاری تحت تاثیر فضاسازی ها درباره سند همکاری ایران و چین اظهار نظر می نمایند خبرنگاران - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، چین دومین اقتصاد عظیم دنیا است و خیز بلندی برای تصاحب صندلی اول برداشته است. از سوی دیگر ما در انزوای ناشی از تحریم ها قرار داریم و هیچ کشوری مایل به سرمایه گذاری در ایران نیست...

به گزارش گروه مالی وبلاگ عکس، موضوع سند همکاری مشترک میان ایران و چین از آن دست موضوعات حساسیت برانگیزی است که در هر دوره زمانی که مطرح می گردد، فضای عمومی جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد که البته بخشی از این فضاسازی ناصحیح ناشی از افت سرمایه اجتماعی حاکمیت وهمچنین محصول رفتار اشتباه در اطلاع رسانی شفاف و به موقع است. درحالی که اگر از ابتدا موضوع این سند همکاری با دقت و شفاف بیان می شد، احتمالا شرایط به شکل دیگری پیش می رفت. اما در خصوص این سند باید به چند موضوع دقت کرد.

اول آنکه، آنچه به امضا رسیده سند همکاری است؛ بنابراین هر عملی که ذیل این سند صورت پذیرد، احتیاجمند قرارداد همکاری مشترک است که منافع و هزینه ها در آن قرار داد قید میگردد؛ بنابراین اصل سند همکاری بدون توجه به قراردادها، نه خسارت بخش و نه سودآور است.

دوم اینکه هیچ کشوری توسعه پیدا ننموده است مگر با جذب سرمایه گذاری خارجی؛ یعنی اگر چین امروز چین شده قطعاً در آغاز حرکتش به سوی توسعه، جذب سرمایه گذاری خارجی نقش مهم و اساسی داشته است (بیشترین سرمایه گذاری در چین توسط امریکا یعنی کشوری انجام شد که چینی ها آن ها را دشمن شماره یک خودشان می دانند.)

این موضوع برای کره، چین، مالزی، اندونزی و شاید بتوانم بگویم تمامی کشور هایی که توسعه پیدا کردند؛ صدق می نماید و همگی در آغاز با جذب سرمایه گذاری خارجی و ورود تکنولوژی های روز به سوی توسعه حرکت نموده اند.

ما هم اگر قرار است توسعه پیدا کنیم، احتیاجمند جذب سرمایه گذاری خارجی هستیم. طبق گزارش های مرکز آمار روزبه روز شاهد گسترش فقر در کشور هستیم و شاید 5 یا 6 دهک جامعه زیرخط فقر هستند و در چنین شرایطی قطعاً احتیاج به سرمایه گذاری خارجی داریم و باید استقبال کنیم؛ تعداد زیادی معدن داریم که احتیاجمند سرمایه گذاری خارجی است، در صنعت نفت، گاز، فولاد و... هم شرایط به همین شکل است و امکان جذب سرمایه گذاری خارجی وجود دارد. در صنعت دنیاگردی بیش از 30 هزار جاذبه دنیاگردی داریم، اما تعداد بسیار اندکی دنیاگرد را در سال پذیرا هستیم.

درحال حاضر هم یکی از معدود کشور های در دنیا که سرمایه گذاری های کلان انجام می دهد، چین است. به طور خاص در میان کشور های محدود سرمایه گذار هم تنها چین حاضر به همکاری با ایران است.

سوم، چین دومین اقتصاد عظیم دنیا است و خیز بلندی برای تصاحب صندلی اول برداشته است. از سوی دیگر ما در انزوای ناشی از تحریم ها قرار داریم و هیچ کشوری مایل به سرمایه گذاری در ایران نیست. در خصوص رابطه با چین باید در نظر داشت؛ هر کشوری به دنبال منافع خودش است و چین هم از این امر مستثنی نیست؛ بنابراین در هنگام عقد قرارداد ها باید از تمام ظرفیت کارشناسی و حقوقی استفاده گردد که خسارتی به ما تحمیل نگردد.

آنچه تاسف انگیزست اینکه بسیاری متن تفاهم نامه را نخوانده اند، وبیشتر تحت تاثیر فضاساز ها هستند و هیجانی اظهار نظر می نمایند.

می توان به این سند همکاری نقدها فنی داشت، ولی به هرحال می دانیم اگر هر متن دیگری هم پیش رویمان بود، امکان انتقاد از آن هم وجود داشت.

البته باید دقت کنیم این مسئله را هم مانند رابطه با غرب و آمریکا نکنیم که بعد از گذشت چهل سال به یک موضوع لاینحل تبدیل شده و میلیارد ها دلار خسارت برای کشور به همراه آورده است.

پیش از این در خصوص قرارداد کرسنت هم همین میزان هیاهو در کشور راه افتاد. در نهایت آن قرار داد بهم خورد و تعیین شد که اصلا موضوع چنین نبوده که در سطح افکار عمومی مطرح شده بود.