کشف راز مرموز مومیایی کردن مردگان - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، محققان بر این باورند که معنای جدیدی در پس مومیایی سازی مصریان باستان کشف نموده اند که با دیدگاه رایج در خصوص چرایی انجام این فرآیند در تضاد است.

در حالی که موزه ها مدت ها بر این باور بوده اند که هدف از مومیایی سازی مصری حفظ جسد پس از مرگ بوده، یک تحقیق نو نشان می دهد که این مسئله این سادگی ها نیست و یا حداقل کل ماجرا این نبوده است.

موزه منچستر، وابسته به دانشگاه منچستر در انگلستان، به این سوء تفاهم بسیار رایج در نمایشگاه آینده خود یعنی مومیایی طلایی مصر می پردازد. به گزارش لایو ساینس، این نمایشگاه در اوایل سال 2023 افتتاح خواهد شد.

یافته هایی که در این نمایشگاه در معرض دید عموم قرار می گیرد، شامل این واقعیت است که مصری ها می خواستند به هدایت عزیزان متوفی خود به سوی الوهیت یاری نمایند، نه آن طور که عموما گفته می گردد، بدن خود را برای زندگی پس از مرگ دست نخورده نگه دارند.

کمپل پرایس، متصدی موزه منچستر در مصر و سودان گفت که این یک چرخش 180 درجه نسبت به باور پیشین است. طبق گزارش ها، این باور که مصریان برای حفظ اجساد و سالم نگه داشتنشان آن ها را مومیایی می کردند، در دوره ویکتوریا شروع شد. در آن دوره محققانی که اغلب شاهد نگهداری ماهی ها با استفاده از نمک بودند، درباره مومیایی های کشف شده در حفاری ها هم همین تصور را داشتند.

پرایس گفت: ایده نمک سود کردن این بود که ماهی را برای خوردن در آینده نگهداری کنید. بنابراین، آن ها فرض کردند که آنچه با بدن انسان انجام می گردد، مانند کاری است که با ماهی می نمایند.

اما، مصریان به جای استفاده از نمکِ تنها، از ناترون، یک ماده طبیعی ساخته شده از کربنات سدیم، بی کربنات سدیم، کلرید سدیم و سولفات سدیم که در نزدیکی آب هایی مانند رود نیل یافت می گردد، در مراسم مومیایی خود استفاده می کردند.

به گفته پرایس، از ناترون در آیین های معبد و در مجسمه های خدایان و بعلاوه برای پاکسازی استفاده می شد. بخور دادن کندر و مر که در داستان ولادت حضرت عیسی (ع) شنیده ایم نیز در مصر باستان هدیه ای برای خدایان بود.

پرایس گفت: حتی کلمه بُخور در مصر باستان senetjer بود که در لغت به معنای الهی ساختن است. وقتی در معبدی بخور می دهید، کار به جایی است، چرا که آنجا خانه خداست و فضا را الهی می نماید. اما وقتی از رزین های بخور روی بدن مرده استفاده می کنید، کارتان لزوما برای حفظ جسد نیست.

سوء تفاهم در خصوص مصریان بیشتر با این ایده گره خورد که مردگان برای یک زندگی خوب بعد از مرگ، به بدن خود احتیاج دارند.

پرایس این را وسواس زیست پزشکی می نامد، ایده ای که حاصل این واقعیت است که مصری ها اندام های داخلی بدن مرده را از بین می بردند. بر اساس گزارش موزه تاریخ کانادا، در شروع سلسله سوم، اندام های داخلی (ریه ها، معده، کبد و روده ها) برداشته، با شیره خرما و ادویه ها شسته و در چهار کوزه مجزا از سنگ آهک، کلسیت یا خاک رس نگهداری می شد. پیش از این، اندام داخلی برداشته، در هم پیچیده و در کف مقبره دفن می شد. با این حال، قلب در بدن به جا می ماند، زیرا آن را مرکز فهم و آگاهی می دانستند.

با این حال، پرایس درباره بسته بندی محتویات داخلی بدن، هدف معنوی تری را برای زندگی بعد از مرگ ارائه می دهد. او معتقد است که این کار معنای عمیق تری دارد و اساسا درباره تبدیل جسد به مجسمه ای الهی است، چرا که فرد مرده تغییر شکل داده است.

از آنجایی که مومیایی ها اغلب در کنار یک تابوت سنگی یا تابوت سنگی آراسته که تا حدودی شبیه خود مردگان است کشف می شوند، نظریه الوهیت پرایس اهمیت بیشتری می یابد.

به گفته پرایس در زبان انگلیسی، ماسک چیزی است که هویت شما را مبهم و پرتره هویت را آشکار می نماید. آن اشیاء، نقاشی های حاشیه ای و ماسک ها تصویری ایده آل به شکل الهی جسد می دهند.

در این نمایشگاه نقاب های تدفین، تابوت ها و پرتره های تابلویی نمایش داده می گردد که این ایده نو را تایید می نماید. نمایشگاه مومیایی های طلایی مصر از 18 فوریه 2023 شروع و از کتابی با همین نام در حاشیه این نمایشگاه رونمایی می گردد.

منبع: همشهری