اولین غولآخر تاریخ بازی های ویدیویی چه بود؟ - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، غولآخرها یا باس ها، یک المان تکرار شونده در بیشتر بازی های ویدیویی مدرن هستند. در حالی که همه بازی های موجود دارای باس هایی به شکل معمول و سنتی نیستند، بسیاری از آن ها حداقل معمولا دارای موجوداتی هستند که از دشمنان معمولی و استاندارد بازی قدرتمندتر محسوب می شوند. با این حال، مانند هر چیزی در بازی های ویدیویی، مفهوم باس باید از جایی آغاز شده باشد. سوال اصلی این است که اولین بار کدام بازی این مفهوم را پیاده سازی کرد؟

اگر بخواهید حدس بزنید که اولین باس بازی های ویدیویی چه بوده است، ممکن است فکر شما به سراغ شخصیتی مانند بوزر (Bowser) از سری Super Mario Bros برود که البته منطقی است. نه تنها سوپر ماریو مکانیک های زیادی را پیاده سازی کرد که بعدها به استانداردهایی در این صنعت شدند، بلکه نبرد با بوزر شامل مکانیک هایی بود که حتی امروزه در بسیاری از باس ها دیده می گردد. برای شکست دادن بوزر به تاکتیک یا مکانیک هایی خاص احتیاج بود و او قوی تر از یک دشمن استاندارد بود. با این حال، حقیقت شگفت انگیزی که در این باره وجود دارد این است که باس های بازی های ویدیویی مدت ها قبل از ورود بوزر وجود داشته اند.

اولین غولآخر تاریخ چه بود؟

بدون شک بازی سیاه چاله ها و اژدهایان (Dungeons & Dragons)، تاثیرگذارترین بازی تاریخ است. بدون این نقش آفرینی رومیزی، بسیاری از برترین بازی های نقش آفرینی حال حاضر وجود نداشتند و به طور کلی ژانر نقش آفرینی از اهمیت امروزی برخوردار نبود. از طرفی اگر این بازی نبود، مفهوم باس ها در بازی های ویدیویی ممکن بود که به این زودی ها شکل نگیرد.

در سال 1974 یا 1975 (به طور دقیق تعیین نیست)، گری ویزن هانت (Gary Whisenhunt) و ری وود (Ray Wood) اثری دیجیتالی به نام بازی سیاه چاله ها (The Game of Dungeons) که بیشتر با نام dnd شناخته می گردد را منتشر کردند. این بازی روی سیستم کامپیوتری PLATO منتشر شد که در واقع مجموعه ای از رایانه های متصل به یک سرور مرکزی در دانشگاه ایلینوی بود. PLATO به عنوان یک سیستم آموزشی با یاری رایانه طراحی شده بود و مدیران آن با طریقه استفاده ویزل هانت و وود از آن جهت بازی کردن چندان راضی نبودند. Game of Dungeons در نهایت هشت بار ساخته شد که هفت مورد از آن ها از PLATO حذف شد. خوشبختانه نسخه هشتم به راحتی به وسیله شبیه ساز در دسترس است که باعث شده تا بازی و جایگاه آن در رابطه با باس ها در بازی های ویدیویی در تاریخ فراموش نگردد.

گیم پلی dnd نسبتا ساده است. بازیکنان باید از یک نسخه ساده شده از قوانین اصلی Dungeons and Dragons استفاده نموده تا در سیاه چال ها به یک شی افسانه ای که تنها به عنوان Orb شناخته می گردد، دست یابند. این که Orb چه کاری را انجام می دهد را کسی نمی داند، اما بازیکنان باید راه خود را به وسیله مبارزه اسکلت های بی شمار، جادوگران و دیگر دشمنان فانتزی پیدا نموده تا به آن برسند. یکی از این دشمنان اژدهای طلایی است. برخلاف دیگر هیولاها که می توانند در هر جایی ظاهر شوند، اژدهای طلایی از Orb محافظت می نماید و تنها راه برای رسیدن به این آیتم، کشتن اوست.

قطعا این مبارزه به میزان باس فایت هایی که امروز در بازی ها می بینیم حماسی نبوده، اما آن اژدها شایسته این افتخار است که به عنوان اولین باس بازی های ویدیویی شناخته گردد. او بزرگ و قدرتمند بود و تا زمانی که از رویارویی او جان سالم به در نمی بردید، اتمام بازی ممکن بود.

تکامل غولآخرها در دهه 80 میلادی

با وجود اینکه اژدهای طلایی dnd اولین نمونه از یک باس در صنعت بازی محسوب می گردد اما قطعا با استانداردهای مدرن، یک باس ساده است. در واقع، شکست اژدهای طلایی چندان دشوارتر از دشمنان معمولی نبود و با چالش های منحصربه فردی که ما با باس های امروزی می شناسیم، فاصله زیادی دارد. این نوع از باس ها تا زمانی که بازی های آرکید در دهه 1980 آغاز به تکامل کردند، چندان ظاهر نشده بودند.

از آنجایی که باس ها در زمانی که بازی های آرکید محبوبیت پیدا کردند، در ابتدای راه خود بودند، توسعه دهندگان در خصوص ویژگی هایی آن ها اختلاف نظر داشتند. به عنوان مثال، یکی از اولین باس های بازی های آرکید را می توان در بازی Destroyer 1980 یافت. این بازی آرکید یک اثر تیراندازی است که در فضا جریان دارد و در آن بازیکنان دشمنان را به گلوله می بندند تا در نهایت به یک سر غول پیکر برسند که به طور نامنظم پرواز می نماید و باید برای شکست او چندین بار شلیک کنید. یکی دیگر از بازی های آرکید که رویکردی مشابه اما بسیار متفاوت را برای باس ها ارائه می کرد، Phoenix 1980 بود. با این حال، در این بازی، باس اصلی یک کشتی فضایی غول پیکر است که به وسیله یک سپر محافظت می گردد. هنگامی که بازیکنان سپر را سوراخ می نمایند، کافی است تا یک بار به خلبان آن شلیک نموده تا کشتی را نابود نمایند.

علی رغم تفاوت های جزئی در طراحی، باس های موجود در بازی Destroyer و Phoenix یک شباهت کلیدی دارند و آن هم این است که تاکتیک های خود را تغییر نمی دهند. حتی با وجود اینکه بازیکنان حرفه ای می توانند چندین بار با آن دشمنان روبرو شوند، اما در طول هر دور از مبارزه از همان الگوهای حمله استفاده می نمایند. خوشبختانه، گیمرها مجبور نبودند که این روند عدم تغییر الگوی باس ها را برای مدتی طولانی تحمل نمایند.

در سال 1980، کمپانی SNK یک اثر تیراندازی منتشر کرد که Sasuke vs Commander نام داشت. در آن بازی، باس ها بازیکنان را در راندهای ویژه به چالش می کشیدند. با این حال، برخلاف Destroy و Phoenix، باس های Sasuke vs Commander بعضی به آرامی حرکت می نمایند و شعله پرتاب می نمایند، در حالی که بعضی دیگر دور میدان نبر حرکت نموده و نوعی از جادو را به سمت دشمنان پرتاب می نمایند. بازیکنان هرگز نمی دانند که دقیقا باید با کدام باس روبرو می شوند و در حالی که بیشتر دشمنان با یک ضربه شکست می خورند، بعضی از باس ها به چندین ضربه دقیق احتیاج دارند. این اثر را می توان جز بازی هایی در نظر گرفت که از چندین باس بهره می برند که شکست آن ها احتیاج به تاکتیک های متفاوتی داشت.

با این حال، اولین باس بازی های ویدیویی که از چندین فاز مبارزه بهره می برد، چه زمانی به وجود آمد؟ این موضوع کمی پیچیده تر است، اما بازی Black Hole 1981 نامزد کسب این افتخار است. در ظاهر، بازی یک اثر تیراندازی دیگر بود، اما تغییر جذابی را به وجود آورد. ببینید، بازی به طور کلی یک مبارزه با باس است که به دو مرحله تقسیم می گردد. در مرحله اول بازیکنان باید یک بشقاب پرنده محافظت شده به وسیله یک سپر و تعدادی مین را ساقط نمایند.

پس از اینکه بشقاب پرنده به میزان کافی آسیب می بیند، نوعی سپر ایجاد می نماید که شلیک های شما را به سمت خودتان برمی گرداند. برای عبور از فاز دوم مبارزه، بازیکنان فقط باید یک بار به باس ضربه بزنند که گفتن آن آسان تر از انجام دادن است. با این حال، اگر هدف گیری بازیکن دقیق باشد، او می تواند باس را شکست داده و بازی را به اتمام برساند.

جمع بندی

با گذشت زمان و تمایل بازی ها برای رفتن به سمت ساختاری مرحله محور، باس ها به عنوان چالش نهایی و استاندارد هر مرحله معرفی شدند. جالب اینجاست که بازی آرکید Kung-Fu Master 1984 احتمالا این روند محبوب را آغاز نموده باشد، زیرا باس های آن بازی منطقه خروج از هر مرحله را مسدود می نمایند. البته بدیهی است که توسعه دهندگان از بازی های آرکید قدیمی درس گرفته اند و با الهام از آن ها باس های این بازی را طراحی نموده اند. پورت های دیگر بازی از جمله نسخه NES نیز از همین ساختار استفاده می نمایند.

پس از گذشت مدتی بوزر (Bowser) از راه رسید و طولی نکشید که باس ها به عنوان یک بخش مهم از بازی های ویدیویی، جایگاه خود را بدست آوردند. در حالی که غولآخرهای ذکر شده در این مقاله تنها تعداد کمی از باس هایی هستند که در بازی های ویدیویی دیده ایم، اما آن ها به طور کلی به عنوان اولین و مهم ترین باس های تاریخ شناخته می شوند و بدون آن ها، ممکن بود که همچنان با امواجی از دشمنان معمولی سروکله بزنیم.

منبع: Den of Geek