مچ بندی که ابتلا به آلزایمر را هشدار می دهد - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز در یک پژوهش تازه نشان داده اند که می توان آلزایمر را با یک مچ بند تشخیص داد.

به گزارش وبلاگ عکس ، پژوهش نو انجام شده در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه جانز هاپکینز(JHU) نشان می دهد که نظارت بر الگوهای فعالیت روزانه با استفاده از یک مچ بند ممکن است علائم هشداردهنده اولیه را مبنی بر آغاز بیماری آلزایمر تشخیص دهد.

به نقل از ایسنا، پژوهشگران، داده های حرکتی به دست آمده از دستگاه های ساعت مچی موسوم به اکتیگراف(Actigraph) را تحلیل کردند. این داده ها از 82 شخص مسن به دست آمدند که از نظر شناختی سالم بودند و در یک پژوهش بلندمدت پیرامون پیری شرکت داشتند. تجمع آمیلوئید بتا در مغز برخی از شرکت کنندگان مشاهده شد که با پت اسکن بررسی شده بود. تجمع پروتئین آمیلوئید بتا در مغز، یکی از ویژگی های اصلی بیماری آلزایمر است.

پژوهشگران با استفاده از یک روش آماری حساس، تفاوت های قابل توجهی را بین این گروه دارای آمیلوئید مثبت و شرکت کنندگان دارای آمیلوئید منفی طی دوره های فعالیت روزانه در بازه های زمانی متفاوت پیدا کردند.

دکتر آدام اسپیرا(Adam Spira)، استاد دپارتمان سلامت روان در دانشگاه جانز هاپکینز، گفت: ما باید این یافته ها را در پژوهش های بزرگ تر تکرار کنیم، اما جالب است که اکنون تفاوت مشابهی را بین افراد مسن دارای آمیلوئید مثبت و آمیلوئید منفی در دو پژوهش متفاوت مشاهده کرده ایم.

نتایج این پژوهش نشان می دهند که شاید روزی اکتیگراف ها بتوانند به تشخیص دادن بیماری آلزایمر در مراحل اولیه پیش از آغاز اختلالات شناختی قابل توجه کمک کنند.

اسپیرا و همکارانش در پژوهش نو خود، پتانسیل نظارت با اکتیگراف را در 82 شخص با میانگین سنی حدود 76 سال بررسی کردند. برای اندازه گیری آمیلوئید مغز هر شرکت کننده، یک پت اسکن از مغز او گرفته شد و هر شخص، اکتیگراف را 24 ساعت در روز به مدت یک هفته استفاده کرد. پژوهشگران دریافتند که 25 شرکت کننده آمیلوئید مثبت در مقایسه با 57 شرکت کننده آمیلوئید منفی، میانگین فعالیت بالاتری را در اوایل بعد از ظهر بین ساعت یک تا 3:30 داشتند و تغییرات روزانه آنها در فعالیت از ساعت 1:30 تا 4:00 بعد از ظهر و از ساعت 7:30 الی22:30 شب کمتر بود.

در تحلیل های محافظه کارانه تر، برخی از این پنجره های زمانی از نظر آماری معنی دار نبودند. با وجود این، فعالیت بیشتر و تغییرپذیری کمتر هنگام بعد از ظهر، یافته های پیشین پژوهشگران را منعکس می کند.

دانشمندان نمی دانند چرا تجمع آمیلوئید باعث ایجاد تفاوت در الگوهای فعالیت طی این زمان های خاص از روز می شود. آنها خاطرنشان کردند: میان افراد مبتلا به بیماری آلزایمر، نوع خاصی از سرگردانی و بی قراری به نام سندروم غروب آفتاب وجود دارد که در اثر آن، بی قراری هنگام بعد از ظهر و اوایل عصر افزایش می یابد.

اسپیرا گفت: می توان تصور کرد که این یک نشانه پیش بالینی از سندروم غروب آفتاب باشد. در عین حال، توجه به این نکته مهم است که این یافته ها، میانگین هایی را در نمونه کوچکی از افراد مسن طی یک دوره زمانی کوتاه نشان می دهند. ما نمی توانیم پیش بینی کنیم که آیا براساس زمان فعالیت یک شخص، پلاک های آمیلوئید ایجاد می شوند یا خیر.

اسپیرا و همکارانش قصد دارند پژوهش های بزرگتری از این دست انجام دهند. همچنین، آنها امیدوارند که پژوهش های طولانی مدت تری را انجام دهند تا ببینند آیا تغییرات ایجادشده در الگوی فعالیت روزانه نه تنها با آمیلوئید مغز، بلکه با زوال شناختی واقعی مرتبط هستند یا خیر.

چنین یافته هایی، این احتمال را نشان می دهند که افراد مسن ممکن است روزی در کنار سایر اقدامات، از وسایلی مانند ساعت مچی استفاده کنند که فعالیت خواب و بیداری آنها را به طور اتوماتیک ردیابی و تحلیل می کند. افرادی که الگوهای فعالیت غیرعادی دارند، می توانند برای بررسی بیشتر احتمال ابتلا به آلزایمر با پزشک خود مشورت کنند.

5858