نقد سریال داریوش؛ جیب برها به بهشت نمی روند - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، سریال داریوش، از محصولات پلتفرم شبکه نمایش خانگی فیلم نت، این روزها به قسمت پنجم رسیده. مدتی است که فیلم نت از نماوا و فیلیمو در ساخت و انتشار سریال های مورد پسند عام، جلو افتاده و بیشتر در مرکز توجه مخاطبان نمایش خانگی قرار گرفته است. سریال داریوش هم با توجه به قصه و گروه بازیگرانی که دارد، توانسته در این مدت مخاطب خود را پیدا کند. پیش تر در مطلبی به معرفی داستان و گروه سازندگان این سریال پرداختیم، اما حالا و با گذشتن چند قسمت از آن، سراغ نقد ساختاری و محتوایی سریال داریوش رفته ایم.

هشدار: در نقد سریال داریوش خطر لو رفتن داستان وجود دارد.

نقد سریال داریوش؛ قصه و فیلمنامه

طراح قصه داریوش نوید محمودی است که معمولا آثار او حول مسایل و مسائل اجتماعی ساخته شده. اما حالا نویسندگی فیلم نامه به دست هادی حجازی فر سپرده شده. این موضوع باعث شده سلیقه حجازی فر بر طرخ داستان سایه بیندازد و نتیجه کار یک درام اجتماعی با رگه های پررنگ طنز باشد. اتفاقی که نتیجه آن شیرینی کاراکتر اصلی و عام پسندی سریال است. خلافکاری که یک محله برای پیدا کردن او در تعقیب و گریز هستند، ترسو است و در بسیاری از موقعیت های حساس فرار می نماید و توان مقابله ندارد. حتی برای جلب توجه زنی که در پی او است، از ترفندهای پسرهای نوجوان استفاده می نماید که نشان از عدم بلوغ شخصیت داریوش است.

فیلمنامه سریال داریوش راوی داستانی سرگرم نماینده با شخصیت هایی است که همه سیاه کامل یا سفید کامل نیستند. همین خاکستری بودن آنها است که ارتباط برقرار کردن با داستان را راحت تر می نماید. قصه این سریال براساس یک شخصیت ضدقهرمان ساخته شده. شخصیتی که اشتباه می نماید اما محبوب است. حجازی فر در نوشتن دیالوگ ها اصراری بر لحتی خاص نداشته و خلافکار و آدم معمولی همه به یک شیوه و ادبیات صحبت می نمایند. گاهی اغراق در متفاوت نشان دادن خلافکاران باورپذیری آنها را با مشکل روبه رو می نماید. در واقع سرگرم نماینده بودن و شخصیت های که به واقغیت نزدیک تر هستند نقاط قوت فیلم نامه داریوش است.

ضعف بزرگی در کنار نقاط قوت قصه این سریال وجود دارد. حجازی فر برای شخصیت پردازی و معرفی کاراکترها به مخاطب مدام در سیکل های تکراری می افتد. مثلا چندین بار ترسو بودن کاظم و داریوش که برادر هستند را به اشکال مختلف نشان می دهد این تکرارها ممکن است شناخت مخاطب از کاراکتر را بالا ببرد و با او در شرایطی همذا ت پنداری کند، اما خط روایی اصلی داستان را مختل می نماید و قصه مدام به عرض می رود. این اتفاق داریوش را به سریالی با ریتم کند تبدیل نموده که در هر قسمت جز یک اتفاق مهم که درام را پیش می برد، در بقیه سکانس ها مخاطب باید مدام منتظر معرفی هرچه بیشتر کاراکترها باشد. هنوز قسمت های زیادی از این سریال به جای مانده و امیدواریم که ریتم کند سریال در ادامه بهتر گردد.

شیوه ساخت و کارگردانی داریوش

هادی حجازی فر در سریال داریوش کار سختی دارد. او نویسنده، کارگردان و بازیگر نقش اصلی این سریال است. اما از طرفی این موضوع باعث شده که در راهنمایی کاراکتر اصلی پیروز عمل کند و عملا داریوش تمام سریال است و سایر نقش ها فقط او را تکمیل می نمایند. تجربه قبلی کارگردانی حجازی فر یک فیلم جنگی بود و با درامی با ساختار داریوش بسیار فاصله داشت. همان طور که سایه حجازی فر بر طرح قصه نوید محمودی افتاده، در کارگردانی داریوش سایه محمودی کاملا مشخص است. از شیوه دکوپاژ ها تا بازی گرفتن از بازیگران، مشخص است که محمودی تنها تهیه نماینده و طراح قصه نبوده و حضور پررنگ تری پشت دوربین دارد.

حجازی فر و محمودی کاراکتر داریوش را به خوبی تصویر نموده اند. اما کاراکترهایی مثل لیلا یا همسر سابق او بلاتکلیف هستند. درباره اشان در داستان حرف زده می گردد که مثلا لیلا جسور است یا فیضی بداخلاق بوده، اما در عمل مخاطب لیلا را یک عاشق پیشه فضول می بیند تا جسور و به قول خودش وحشی. در مجموع شاید بهتر است اینطور بگوییم که حجازی فر بعضی کاراکترها را به خوبی از متن به تصویر تبدیل نموده اما بعضی دیگر در همان متن فیلم نامه مانده اند.

طراحی صحنه، طراحی نور و فیلمبرداری داریوش استاندارد و در چارچوب ساخت این درام است و شاید عمدا هیج المان اغراق شده ای در تصویر وجود ندارد تا به این شکل بیشتر این سریال قصه گو باشد. این موضوع در بعضی سکانس ها قابل قبول است، اما در بعضی صحنه های تعقیب و گریز هیجان شخصیت ها را به مخاطب منتقل نمی نماید.

بازیگران سریال داریوش

پیش تر گفتیم داریوش، سریال هادی حجازی فر است. او در بازیگری سبک رئال دارد و داریوش قصه خودش را به خوبی به مخاطب نشان می دهد. در اوج عصبانیت، میخنداند، در اوج استیصال، مخاطب را به فکر فرو می برد، هر نگاه و میمیکی از صورتش معنایی را منتقل می نماید و… دو نقش دیگر در این سریال، یعنی کاظم و صاحب کارواش هم به بازیگران درستی سپرده شده که به درستی از پس نقش هایشان برآمده اند. بازیگر نقش کاظم عباس جمشیدی فر است که می توان شخصیت پردازی و بازی او را در کنار خود حجازی فر قرارداد. بازیگری که در سال های اخیر در هر نقشی قرارگرفته از خود یک تیپ ماندگار ساخته. صاحب کارواش هم با بازی امیر نوروزی است. نقشی متفاوت که تا به حال نوروزی را در قامت یک لات، پولدار نشان می دهد و او تا به حال نشان داده که احتمالا این کاارکتر از بازی های قابل توجه کارنامه اش خواهد بود.

اما در کنار این بازی های خوب، مهرداد صدیقیان واقع شده است که در نقش وحید بلاتکلیف است. طبق قاعده سریال باید مانند خود داریوش هم خلافکار باشد، هم ترسو، هم عاشق و هم شیرین. اما صدیقیان همان همیشگی است. حتی در سکانسی که باید از پدر عشقش، حساب ببرد و بعد تغییر موضع بدهد و او را از خانه بیرون کند، آنقدر این تغییر موضع را مصنوعی انجام می دهد که مخاطب گیج می گردد تا اینکه با او همراه گردد.

درباره شخصیت لیلا با بازی ژیلا شاهی گفتیم اما باید این را اضافه نمود که کلا شخصیت های زن سریال داریوش یا درست شخصیت پردازی نشده اند، و یا بازیگران آنها را درست متوجه نشده آند، چون هر سه زنی که تا به حال وارد قصه شده اند، یعنی لیلا دختر داریوش با بازی ژیلا شاهی، مادر سهراب با بازی نسرین مقانلو و سحر دولتشاهی تا اینجا تغییری در مسیر قصه ایجاد ننموده اند. آنها تنها متکی بر مردانی هستند که در کنار آنها حضور دارند و به نوعی با وجود اینکه حجم زیادی از سکانس ها با حضور آنها است، اما در نهایت منفعل هستند و قصه براساس آنها پیش نمی رود. شاید همین موضوع باعث شده تا قسمت 5، بازی خاصی از بازیگران زن سریال ندیدیم.

3

میانه

نکات مثبت

• نقش آفرینی قابل قبول بازیگران
• قصه سرگرم نماینده

نکات منفی

• کندی پیشرفت داستان
• منفعل بودن شخصیت های زن

محمد قصابیان در نقش بهرام در واقع به نوعی گادفادر سریال داریوش است. او برای درست به نمایش گذاشتن این نقش بسیار کوشش نموده، گریم هم در این راه به یاری او آمده. انگار حجازی فر علاوه بر نقش داریوش برای اجرای درست نقش بهرام هم دقت بیشتر به خرج داده. البته حضور این کاراکتر از قسمت های اخیر بیشتر شده و باید در ادامه دید این کاراکتر چطور پیش خواهد رفت.

نقد سریال داریوش بازتاب دیدگاه های شخصی نویسنده است و لزوما موضع وبلاگ عکس مگ نیست

منبع: وبلاگ عکس مگ