چرا جنگ روباتیک به زودی رخ نمی دهد؟ - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، قطعا بارها و بارها در رسانه های مختلف خوانده اید که قرار است به زودی جنگی روباتیک رخ دهد. جنگی که اساسا بر پایه هوش مصنوعی است و احتمالا کشورهای زیادی را درگیر کند. اما به نظر می رسد این فرضیه مخالفانی سرسخت هم دارد.

به گزارش سرویس آی تی و فناوری انتخاب، علیرغم توافق عمومی در این خصوص که جنگ روباتیک اجتناب ناپذیر است، بعضی از کارشناسان حوزه جنگ پیشبینی می نمایند که ممکن است درگیری های آینده بی شباهت به جنگ های فعالی نباشند.

با توجه به حجم مقالات در خصوص توسعه جنگ افزارهای روباتیک نظامی بسیاری، پیشبینی می کردند که احتمالا جنگ های روباتیک چندان دور از فکر نیستند. با این حال، علیرغم شگفتی ها و نوآوری های علمی در طول چند دهه گذشته، فناوری های مبتنی بر جنگ افزارها هنوز در جنگ های متعدد و زمینی ناتوانند.

هیچ شکی وجود ندارد که سیستمهای هوشمند، دستگاههای دید در شب، رادارها و محصولاتی مشابه در پیشبرد جنگ نقشی پررنگ دارند، اما تکنولوژی های روباتیک هنوز با قدرت گرفتن کامل فاصله دارند.

این روزها بیشتر کشورهای غربی، مبارزه با یاری سیستمهای روباتیک نظامی و هوش مصنوعی را به عنوان وسیله ای برای رقابت برگزیده اند، با این حال، پتانسیل پیشرفت در این زمینه ها همچنان رو به رشد است و پیچیدگی های آن احتیاج به تمرکز و هزینه مضاعفی دارد.

فاصله تئوری تا عمل

بر اساس دستور سازمان هایی مانند آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده (DARPA)، غولهای تکنولوژی مثل بوستون داینامیک و لاکهید مارتین برنامه های مختلف رباتیک نظامی را راهنمایی می نمایند. بسیاری از پروژه های تحقیقاتی مذکور در حال توسعه هستند، دو نمونه از برجسته ترین نمونه ها را می توان سگهای رباتیک و روبات های بولدوزر دانست. سگهای روباتیک می توانند تجهیزات را برای سربازان حمل نمایند، بنابراین فشار فیزیکی بدن سربازان کاهش می یابد.

روبات بولدوزر بوستون دینامیک نیز دارای چهار پا است و قادر به حمل 330 پوند از روی زمین است. این روباتها بسیار امیدوار نماینده به نظر می رسند، اما این روبات چگونه کار می نماید؟ این روبات همراه با گروه های پیاده نظام 9 نفره حرکت می نماید و تجهیزات مانند مهمات، جیره غذایی و سلاحهای سنگین را حمل می نماید. بنابراین اگر روبات نابود گردد، تجهیزات تمام این گروه با خاک یکسان می گردد.

بنابراین نمی تواند روی روبات ها مثل انسانی که وقتی زخمی می گردد باز هم خود را روی زمین کشانده و حتی عقب نشینی می نماید حساب کرد.

افزون بر این، مسئله مانور، نیز وجود دارد. بسیاری از روباتهای جنگی از حرکت و عکس العمل سریع در منطقه ها پر جمعیت شهری عاجز هستند. درواقع نمی توان روی این روباتها در منطقه ها پرجمعیت، در منطقه های پر از دیوارها، صخره ها و کوچه های باریک حسابی باز کرد. بنابراین بیشتر روباتها برای منطقه ها باز و مسطح طراحی شده اند.

درست است که هوش مصنوعی این سیستمها روز به روز پیشرفته تر می گردد. اما باز هم این هوش مصنوعی جوابگوی موقعیت های سخت جنگی نیست و یک روبات جنگی نمی توان به شکل خودران و بی احتیاج از استراتژی فعالیت کند. گرچه همه اینها را می توان با امید به آینده حل کرد. اما در نهایت باز هم به نقطه سر خط می رسیم و این یعنی تا جنگ روباتها در زمین واقعی فاصله زیادی داریم.